بعد از 30 سال سابقه مدیریت و تدریس در مدارس شهر و روستا و مواجهه با دانش آموزان متفاوت از نظر هوش و استعداد و متغیرهای فرهنگی و محیطی به این باور رسیدم که مدرسه همانند یک موجود زنده است که این موجود زنده برای زندگی جدید نیاز به تفکر جدید، حرکت تازه، اهداف نو و گذر از نقص های گذشته دارد که ما را وادار به تفکر عمیق و تحول از درون و از جزء به کل مینماید.
از این رو برای ارتقای کیفیت آموزش و پرورش دانش آموزان با توانایی های بالقوه تصمیم به احداث مدرسه ای به جهت رشد و تعالی بهتر و تبدیل توانایی های آنها به عرصه ظهور گرفتم تا با ایجاد زمینه پرورش خلاقیت و نوآوری در دوره های تحصیلی به رشد مشارکت دانش آموزان در حل مسائل فراتر از دروس آکادمیک، قدمی هر چند کوچک برداشته باشم.